Święty Papież Jan XXIII (był papieżem w latach 1958 – 1963), pomimo krótkiego pontyfikatu, za życia nazywany był „dobrym papieżem Janem” (także „Janem Uśmiechniętym” i „Janem Pokornym”). Został ogłoszony błogosławionym przez papieża Jana Pawła II 3 września 2000, zaś świętym 27 kwietnia 2014 wraz z Janem Pawłem II. Anegdoty o jego poczuciu humoru zostały rozpowszechnione, dzięki Soborowi Watykańskiemu II.
Podczas uroczystości z udziałem wielkiego rabina Paryża przy wejściu do jadalni, jeszcze jako nuncjusz, przyszły papież Jan XXIII, popychając lekko rabina do przodu powiedział: „Proszę, najpierw Stary Testament, potem Nowy…” 
Papież Jan XXIII odwiedził kiedyś w Rzymie szpital Ducha Świętego, prowadzony przez siostry zakonne. Przyszła zaaferowana siostra przełożona i przedstawiła się: – Ojcze Święty, jestem przełożoną „Ducha Świętego”! – Ma siostra szczęście. Ja jestem tylko zastępcą Jezusa Chrystusa – odpowiedział papież.
W czasie dyplomatycznego obiadu we Francji, posadzono nuncjusza, późniejszego Jana XXIII, blisko żony jednego z ambasadorów. Dama była mocno wydekoltowana. Nuncjusz Roncalli dyplomatycznie milczał. Pod koniec obiadu zaproponował damie jabłko, mówiąc: – „Proszę przyjąć ten owoc, i proszę sobie przypomnieć, co Ewa spostrzegła, po zjedzeniu jabłka…”.
Jan XXIII zwierzył się kiedyś: „Powiedziano mi, że jestem skromny, ponieważ nie chciałem korzystać z sedia geststoria (przenośnego tronu papieskiego). Ja nie jestem pokorny. Jestem gruby i boję się, że po prostu spadnę…”.
– Ojcze Święty, ile osób tak naprawdę pracuje w Watykanie? – zapytali pewnego dnia Papieża Jana XXIII dziennikarze. – Nie więcej, niż połowa – odparł papież.
(źródła anegdot: Podlejski Z. Święci (nie)święci; Boisson B. Uśmiech Pana Boga)